Zakażenie układu moczowego to ogólne pojęcie określające stan chorobowy spowodowany drobnoustrojami chorobotwórczymi, które przyczyniają się do rozwoju zapalenia błony śluzowej dróg moczowych, a czasami także nerek. Najczęstszą bakterią wywołującą zakażenie jest Escherichia coli, która obserwowana jest nawet w 90% przypadkach zachorowań. Z roku na rok wzrasta również liczba osób, u których zakażenia dróg moczowych są wywołane przez Chlamydię trachomatis, Ureaplasmę urealyticum, Neisserię gonorrhoeae czy też Mycoplasmę spp. U części osób stany zapalne dróg moczowych mogą mieć podłoże wirusowe i wówczas odpowiedzialne są za nie adenowirusy oraz wirus Herpes Simplex.

Niestety, u wielu osób stan zapalny nie daje praktycznie żadnych objawów, co dotyczy głównie mężczyzn (u kobiet w zaledwie 5% przypadków diagnozuje się bezobjawowy bakteriomocz). Warto zatrzymać się na moment na kwestii rozróżnienia ze względu na płeć, jeśli chodzi o infekcje dróg moczowych. Otóż ze względu na specyficzną budowę anatomiczną ciała (krótsze przewody moczowe i stosunkowo niewielka odległość od odbytu) kobiety znacznie częściej zapadają na infekcje dróg moczowych. Przyjmuje się, że statystycznie nawet co druga kobieta przynajmniej raz w swoim życiu zmagała się z zapaleniem pęcherza moczowego.

Co ważne, infekcje te występują zazwyczaj:

● we wczesnym dzieciństwie;

●w okresie ciąży – szacuje się, że zakażenie dróg moczowych występuje u około 10% ciężarnych, co jest efektem m.in. powiększającej się macicy wywierającej duży nacisk na moczowody;
● w połogu;

●w okresie menopauzalnym, kiedy to spada ilość estrogenów odpowiedzialnych za utrzymanie kwaśnego odczynu pH pochwy. Zakłada się, że po 50. roku życia z zapaleniem pęcherza zmaga się nawet co 5 kobieta.

Jeżeli chodzi o mężczyzn, to tu stany zapalne dróg moczowych diagnozowane są zwykle w późniejszym wieku, co ma związek m.in. z zaburzeniami odpływu moczu, które jest częstym objawem współtowarzyszącym powiększeniu się prostaty.

Pozostałe czynniki ryzyka, które mogą powodować stany zapalne dróg moczowych, to:
 

● wada anatomiczna lub czynnościowa, która przyczynia się do zbyt długiego zalegania moczu w drogach moczowych;
● nawracające infekcje dróg moczowych;
● przebyty zabieg cewnikowania;
● zaburzenia oddawania moczu;
● zaparcia;
● choroby przewlekłe, takie jak cukrzyca, dna moczanowa lub kamica nerkowa;
● upośledzona odporność.

Choroby układu moczowego to szeroka, a zarazem mocno zróżnicowana grupa schorzeń, które mogą mieć nieco inne uwarunkowania, a także inaczej się objawiać. Co więcej, część z nich dotyczy wyłącznie dróg moczowych, a część nerek. Czym charakteryzują się poszczególne jednostki chorobowe i w jaki sposób można je rozpoznać?

Choroba ta dotyczy głównie kobiet i najczęściej jest zwykle diagnozowana latem. Charakteryzuje się przede wszystkim utrudnionym oddawaniem moczu i bolesnym, ostrym parciem na pęcherz. Schorzeniu towarzyszą również dolegliwości bólowe w okolicy dolnej części pleców (lędźwie), bóle, brzucha, spojenia łonowego oraz cewki moczowej. Częstym objawem towarzyszącym zapaleniu pęcherza moczowego jest też gorączka, krwiomocz, czyli mocz z widoczną krwią lub mocz o ciemnym i mętnym zabarwieniu, jak również nieprzyjemnym zapachu.

Standardową procedurą w przypadku dyskomfortu ze strony układu moczowego jest przeprowadzenie badania ogólnego moczu. O ile w przypadku zapalenia pęcherza moczowego w próbce moczu zwykle obserwuje się obecność bakterii, o tyle w śródmiąższowym zapaleniu pęcherza moczowego nie zawsze jest to widoczne. Ta choroba jest związana z uszkodzeniem powierzchni nabłonka pęcherza i może wiązać się z trwającymi nawet przez kilka lat okresowymi, nawracającymi dolegliwościami, w tym m.in. częstomoczem i dyskomfortem w okolicy podbrzusza. Niestety i w tym przypadku kobiety stanowią aż 90% wszystkich pacjentów ze zdiagnozowanym śródmiąższowym zapaleniem pęcherza moczowego. Pozostała część to mężczyźni chorujący na przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego.

Schorzenie, które może przyjmować postać ostrą lub przewlekłą. W przypadku ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek najczęściej mamy do czynienia z bakteryjnym zakażeniem górnej części układu moczowego. Wówczas u chorych obserwuje się wysoką gorączkę, której mogą towarzyszyć dreszcze, utrudnione oddawanie moczu oraz bóle w okolicy lędźwiowej. Dolegliwości bólowe pojawiają się samoistnie i mogą nasilać się przy dotykaniu górnej partii układu moczowego. Częstymi objawami są tu również nudności, bóle brzucha, wymioty oraz bóle głowy.

Kolejna choroba układu moczowego, która polega na odkładaniu się złogów (tzw. kamienie nerkowe), przemieszczających się przez moczowód do pęcherza moczowego. Taki stan może wywoływać kolkę nerkową, która z kolei objawia się silnymi dolegliwościami bólowymi w okolicy lędźwi oraz brzucha. Co ciekawe, kamica nerkowa jest obserwowana u około 5% populacji, z czego dwukrotnie częściej jest diagnozowana u mężczyzn – zwłaszcza u tych, którzy przyjmują zbyt małe ilości płynów oraz zbyt dużo białka. Niestety, kamica nerkowa często sprzyja rozwojowi innych zakażeń dróg moczowych.

Jak głosił w swej przysiędze Hipokrates, lepiej jest zapobiegać, niż leczyć. Tę samą zasadę warto wdrożyć w przypadku infekcji dróg moczowych, zwłaszcza u tych osób, które cierpią na nawracające stany zapalne dróg moczowych. By zmniejszyć prawdopodobieństwo nawrotu choroby, warto kierować się następującymi zasadami:

Drogi leczenia infekcji dróg moczowych są dwie – przy pomocy leków syntetycznych lub metodami naturalnymi. Niepokojące jest jednak to, że coraz więcej osób decyduje się na tę pierwszą ścieżkę, nadużywając tym samym antybiotyki i chemioterapeutyki dostępne w aptekach bez recepty. Jak podkreśla jednak Światowa Organizacja Zdrowia, nieuzasadnione przyjmowanie antybiotyków bez skonsultowania się z lekarzem może powodować niebezpieczne zjawisko, jakim jest antybiotykooporność. W dużym uproszczeniu polega ono na tym, że bakterie bytujące w naszym organizmie stają się niewrażliwe na antybiotyki wtedy, gdy zachodzi konieczność ich stosowania.

Co zatem możemy zrobić? Oczywiście niezwykle ważne jest to, by skonsultować się z lekarzem i ustalić konkretny plan leczenia infekcji dróg moczowych. Musimy jednak pamiętać o tym, że antybiotyki i chemioterapeutyki dostępne w aptekach skutecznie likwidują zakażenie, jednak zdarza się, że po kilku tygodniach infekcja wraca z podobnymi objawami, ponieważ organizm pacjenta jest już uodporniony na określone bakterie.

Zupełnie inaczej wygląda to w przypadku fitoterapii, czyli wykorzystywania leczniczych właściwości ziół, na które bakterie nie są w stanie się uodpornić. W rezultacie, pomimo pozornie dłuższego czasu niezbędnego do osiągnięcia zamierzonego efektu terapeutycznego, nawroty choroby są obserwowane znacznie rzadziej u pacjentów leczonych ziołami. Co więcej, zioła są bardzo dobrym rozwiązaniem dla osób dbających o profilaktykę chorób układu moczowego i mogą być przyjmowane przez długi czas, bez niekorzystnego wpływu na nasz organizm.

Zioła wykazują dużą skuteczność w leczeniu różnego rodzaju stanów zapalnych dróg moczowych, a także w przypadku bezobjawowego bakteriomoczu. Wśród tych, które są szczególnie polecane dla osób z chorobami układu moczowego, wymienić należy:
 

● ziele nawłoci – roślina ta usprawnia filtrację w kłębuszkach nerkowych, a także zmniejsza zwrotną resorpcję. Taki mechanizm skutkuje działaniem moczopędnym i obniżeniem ciśnienia tętniczego krwi u chorego. Co ważne, nawłoć wykazuje silne działanie przeciwbakteryjne, co ma ogromne znaczenie zarówno w przypadku leczenia infekcji dróg moczowych, jak i profilaktyki kamicy nerkowej;

● ziele skrzypu polnego – skrzyp polny również działa moczopędnie, przez co skutecznie usuwa bakterie z dróg moczowych. Za takie działanie odpowiedzialne są przede wszystkim flawonoidy oraz pochodne kwasu kawowego zawarte w skrzypie polnym;

● ziele mniszka lekarskiego – ziele mniszka lekarskiego od lat wykorzystywane jest w terapii infekcji dróg moczowych i kamicy moczowej, co wynika przede wszystkim z jego działania moczopędnego. Korzeń mniszka jest z kolei polecany do leczenia zaburzeń trawienia, ponieważ działa żółciopędnie i żółciotwórczo;

●liść mącznicy lekarskiej – kolejna roślina o właściwościach bakteriobójczych, moczopędnych oraz przeciwdrobnoustrojowych, która przywraca prawidłowy odczyn pH moczu;

● ziele połonicznika – połonicznik działa rozkurczowo na mięśnie gładkie dróg moczowych, w efekcie czego zwiększa wydalanie moczu i działa przeciwbakteryjnie. Uważa się także, że połonicznik zapobiega tworzeniu się kamieni nerkowych i przyspiesza ich rozkład.

Zioła z polskich łąk i pól są zdecydowanie najbardziej dostępnym surowcem naturalnym, z którego możemy korzystać w leczeniu infekcji dróg moczowych. Okazuje się jednak, że nie tylko te rośliny mogą wesprzeć nas w leczeniu infekcji dróg moczowych, a także w profilaktyce nawracających chorób.

Dużą skuteczność wykazują tu również naturalne produkty ziołowe na drogi moczowe, które dostępne są w naszym sklepie internetowym Herbavis. Wśród nich znaleźć można:
 

● herbatkę ziołową Achiote, która bazuje w 100% na suszonych liściach zioła Achiote (nazywanego również achote, anato, urucu, arnota właściwa). Ta amazońska roślina stosowana była przed wiekami przez południowoamerykańskie plemiona do produkcji strzał, jednak dziś jest ona szczególnie ceniona jako naturalne remedium na wiele poważnych schorzeń. Achiote wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i antyseptyczne, dlatego też przynosi ulgę w schorzeniach dróg moczowych i stanie zapalnym prostaty, łagodzi biegunkę i gorączkę, wspiera regenerację przewodu pokarmowego i niweluje stany zapalne żołądka oraz jamy ustnej. Achiote przyjmowana jest zwykle w postaci żółtego naparu o przyjemnym, słodkim smaku i ziołowym aromacie;

● sok z żurawiny wielkoowocowej Brusinky Vital – żurawina to roślina niezastąpiona w kwestii profilaktyki dolegliwości pęcherza. Jest to zasługa przede wszystkim proantocyjanidyn  (PAC) zawartych w owocach żurawiny, które wywołują efekt tzw. „antykleju”, a zarazem są silnym antyoksydantem i utrudniają przyleganie bakterii Escherichia coli do ścian nabłonka dróg moczowych. Nasz sok z żurawiny Brusinky Vital, który jest cennym źródłem witamin A, C i B, karotenu oraz antocyjanów, oczyszcza pęcherz i drogi moczowe, wspomaga walkę z infekcjami dróg moczowych, a także zapobiega osadzaniu się bakterii;

● ekstrakt z nasturcji większej – nasturcja to silny, naturalny antybiotyk, która zawiera dużą ilość substancji o działaniu bakteriostatycznym. Dzięki temu roślina ta znajduje swoje zastosowanie w leczeniu różnego rodzaju stanów zapalnych nerek i pęcherza moczowego, gdzie służy jako naturalny preparat o działaniu moczopędnym. Co ważne, nasturcja wielka zwalcza bakterie Streptococcus i Staphylococcus, które mogą być przyczyną infekcji dróg moczowych. Jeśli chcesz się dowiedzieć więcej o właściwościach leczniczych Nasturcji większej, to zapraszamy do przeczytania artykułu "Nasturcja większa – właściwości lecznicze, uprawa i zastosowanie"

 

Preparaty homeopatyczne mogą również łagodzić i przyspieszać proces gojenia stanów zapalnych dróg moczowych. Także w tym przypadku ważne jest, aby zastosować je jak najszybciej po pojawieniu się pierwszych objawów. W nagłych przypadkach MUDr. Marcel Paszanda się stosowanie preparatu homeopatycznego Cantharis 9CH po 5 granulek co godzinę (ale maksymalnie 5 razy z rzędu), a następnie 5 granulek 3 razy dziennie.

Infekcje dróg moczowych to schorzenia, z którymi możemy się zmagać w każdym wieku. Ich leczenie należy wdrożyć jak najszybciej, ponieważ im dłużej bakterie będą przebywać w pęcherzu moczowym, tym większe jest ryzyko ich dalszego rozprzestrzeniania się w organizmie. Warto w tym celu wdrożyć odpowiednią terapię ziołową, która wykazuje wysoką skuteczność terapeutyczną, a także wysoki profil bezpieczeństwa stosowanych surowców.